Φίλε σχολιαστή,
Δεν ψάχνουμε να βρούμε τρωτά σημεία στον άλλον για να δικαιολογήσουμε την δική μας πνευματική φτώχεια! Δεν χρειάζεται να ψάξουμε, άλλωστε, διότι την βρωμιά τους (θεομπαιξία, χριστεμπόριο, ομοφυλοφιλία, κ.λπ.), έρχονται κάποιοι υψηλά ιστάμενοι (σαν εξουσία εκκλησιαστική) έρχονται λοιπόν προκλητικά (σαν δημόσια πρόσωπα) και μας την τρίβουν στη μούρη, ξεδιάντροπα, την βρωμιά τους αυτή! Να το δεχτούμε αυτό αδιαμαρτύρητα;
Ξέρουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, και επικρίνουμε και εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας γι αυτό (δεν ζητάμε προσχήματα δικαιολόγησης), αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί που μετανοούμε, και όχι αμετανόητοι σανδαλοποιοί όπως πολλοί από τους μεγαλοπαπάδες μας! Αν εκτραπούμε και εμείς, και μάλιστα δημόσια, αν γίνουμε και εμείς τόσο πωρωμένοι που δεν θα το καταλαβαίνουμε από μόνοι μας το πόσο χαμηλά έχουμε πέσει, ε, τότε θα πρέπει, ρε φίλε, να δεχτούμε με ευγνωμοσύνη τον έλεγχο.. αυτόν τον αφυπνιστικό και σωτήριο έλεγχο (που εσύ τον λες διαπόμπευση), αυτόν που θα μας κάνει (αν μας έμεινε δράμι από τσίπα) να διαισθανθούμε τη γύμνια μας!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου